บทวิจารณ์ ภาษารัก - อุ๊บอิ๊บส์

คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ / หนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ /ศุกร์ที่ 10 พฤษภาคม 2556 / โดย นพปฎล พลศิลป์
   สังกัดเล็กๆ อย่างใบชาซองของ บรรณ สุวรรณโณชิน อาจจะออกงานมาปีหนึ่งไม่เยอะ แต่ก็ต่อเนื่อง และทำกันอย่างพิถีพิถัน โดยเฉพาะการบันทึกเสียง เรียบเรียงดนตรี อย่างอัลบั้มชุดภาษารัก ที่หยิบมาแนะนำวันนี้
   แต่ก่อนจะไปถึงตัวอัลบั้ม ก็มีข้อสังเกตให้ได้ลองมองกัน นั่นก็คือเรื่องแนวทางเพลงของค่ายเพลงเล็กๆ ที่แม้จะออกอัลบั้มไม่มากชุด แต่ตัวงานก็ชัดเจนในตัวตน มีลักษณะเฉพาะ ได้ยินปุ๊บก็รู้ปั๊บว่ามาจากสังกัดไหน อย่าง ใบชาซอง แม้จะเป็นงานทางแจ๊ส แต่ก็มีอารมณ์แบบงานเพลงลูกกรุง แบบงานเรโทร เป็นเหมือนลายเซ็น
ไม่ว่าจะเป็นสวีทนุช หรือลูกทุ่ง ไฮ-ไฟ และกับภาษารัก สีสันของงานลูกกรุงที่ให้ความรู้สึกถึงงานเรโทรนั้นยิ่งชัดเข้าไป ใหญ่ เพราะเพลงในอัลบั้มชุดนี้ก็คือผลงานของสุรพล โทณะวนิก เจ้าพ่อเพลงลูกกรุงโรแมนติก ที่ถูกนำมาทำใหม่อยู่บ่อยๆ ทั้งที่พยายามทำในอารมณ์เดิมๆ เป็นงานป็อป หรือกระทั่งร็อก
   ลมรัก, โอ้รัก, เก็บรัก, ความรักครั้งสุดท้าย, ภาษาใจ, คู่รัก คือส่วนหนึ่งของเพลงในอัลบั้มนี้ ที่ทำใหม่ เรียบเรียงใหม่โดยบรรณ ตัวดนตรีออกมาเนี้ยบ ฟังนุ่มนวล เป็นงานในอารมณ์เพลงลูกกรุง หรือสแตนดาร์ด เน้นความละเมียด แล้วก็บันทึกเสียงมาดี เก็บเสียงเครื่องดนตรีได้ละเอียด กลมกลืน ไม่ออกมาปรู๊ดปร๊าด ให้ความรู้สึกเหมือนมีวงดนตรีมาบรรเลงอยู่ด้านหลังเสียงร้องสวยๆ ใสๆ ของอุ๊บอิ๊บส์ เจ้าของเสียงร้องในอัลบั้ม ที่ทั้งหวาน นุ่ม ชวนฟัง รับกับตัวดนตรี และเข้ากับตัวเพลง ในแบบที่ไม่ใช่ร้องเลียนของเก่า เป็นเสียงร้อง "ดีๆ" ที่มีอารมณ์เก่าๆ ซึ่งตัวดนตรีก็ไปในทิศทางเดียวกัน ถึงจะให้อารมณ์แบบเรโทร แต่ก็ไม่ใช่การทำ "ซ้ำ"
   ในบางเพลง อย่างคู่รัก ก็ทำเป็นแจ๊สสนุกๆ ฟังคึกคัก ส่วนเก็บรักฉบับบรรเลง ก็เน้นเสียงออร์แกนที่บ้านเราไม่ค่อยมีทำให้ได้ยินกัน ถือเป็นการทำงานที่มีลูกเล่น มีไอเดีย คิดเยอะ แต่ไม่วุ่นวาย
ทำให้ภาษารักของอุ๊บอิ๊บส์มีความเป็นตัวของตัวเอง และเป็นงานที่แฟนเพลงต้นฉบับก็น่าจะชอบ อาจจะมีติอยู่บ้างกับการที่เพลงส่วนใหญ่เป็นเพลงช้าๆ หวานบ้าง ซึ้งบ้าง เลยทำให้บางครั้งที่หยิบมาฟังจะรู้สึกว่าฟังย้วยๆ ไปนิด กับเสียงร้องในเพลงเศร้าๆ บาดลึก ที่เสียงของอุ๊บอิ๊บส์ยังให้ได้ไม่เต็ม อย่างในเพลงความรักครั้งสุดท้าย ที่ให้อารมณ์ซึ้งมากกว่าเศร้า
   แต่โดยรวมๆ งานชุดนี้ก็คืออัลบั้มเพลงฟังสบาย ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย ดนตรีมีเกรด ไม่ดูถูกคนฟัง และให้ความสำคัญกับทั้งเสียงดนตรีและเสียงร้อง ตัวอัลบั้มมีฉบับลิมิเต็ดเอดิชั่น แถมดีวีดีให้ได้ดูเบื้องหลัง บทสัมภาษณ์ มิวสิกวิดีโอให้ชมกันด้วย ใครที่ชอบดูทั้งภาพฟังทั้งเสียงน่าจะถูกใจ บุ๊กเลตทำเป็น 4 สี สวยงาม มีภาพน่ารักๆ ของเจ้าของอัลบั้ม เนื้อเพลง เครดิต และระบุชื่อเจ้าของเสียงร้องต้นฉบับด้วย ซึ่งบ้านเรานั้นไม่ค่อยให้เครดิตตรงนี้กันสักเท่าไหร่ เป็นงานดีๆ จากค่ายเล็กๆ ที่ทำงานเพลงแบบ "ให้" และ "ใส่" ใจกว่าสังกัดใหญ่ๆ เยอะก็ว่าได้

(หมายเหตุ: หากหาซื้องานลำบาก ลองเข้าไปดูรายละเอียดการสั่งซื้อที่ www.baichasong.com)

********************

Audiophile mag. / vol.16 no.190 December 2012

********************